...Ο καιρός ιδανικός για αγώνα, χωρίς πολύ ζέστη και με ελαφριά βροχή που έδινε μεγαλύτερη πρόσφυση στο χώμα. Αυτό λίγο με μπέρδεψε γιατί το Σάββατο είχε ήδη απορροφηθεί το νερό και γλίστραγε περισσότερο. Το πρόγραμμα που μας έδωσε η διοργάνωση τηρήθηκε κατά γράμμα χωρίς ιδιαίτερες καθυστερήσεις κάτι που ήταν πολύ σημαντικό...
Από πέρυσι είχαμε πάρει μια γεύση του τι σημαίνει αυτός ο αγώνας.
Για πολλούς από εμάς ο καλύτερος αγώνας τριάθλου που γίνεται στην Ελλάδα. Συνδυάζει το πανέμορφο τοπίο της λίμνης, που αγκαλιάζεται από πυκνό δάσος και τη μαγευτική θέα με τα γύρω βουνά. Σε αυτό το μέρος λοιπόν διεξάγεται ο αγώνας που και φέτος περιμέναμε πλήθος κόσμου να έθει να δει, αλλά και να αγωνιστεί.
Ο αγώνας διεξήχθη το Σάββατο (21.06) στις 11.15 το πρωί. Μαζί με τον συναθλητή και φίλο μου Davide φτάσαμε από την Πέμπτη (19.06) για να δούμε τις αλλαγές που είχαν κάνει οι διοργανωτές στα μονοπάτια για τις διαδρομές του ποδηλάτου και του τρεξίματος. Οι περισσότεροι εκ των επαγγελματιών αθλητών ήταν ήδη μια εβδομάδα εκεί και προπονούνταν σε καθημερινή βάση! Η σηματοδότηση ήταν φέτος παραδειγματική και από νωρίς τοποθετημένη ώστε να μπορέσεις να την μάθεις και να μην πας τελευταία στιγμή ψάχνοντας..
Ο καιρός ιδανικός για αγώνα, χωρίς πολύ ζέστη και με ελαφριά βροχή που έδινε μεγαλύτερη πρόσφυση στο χώμα. Αυτό λίγο με μπέρδεψε γιατί το Σάββατο είχε ήδη απορροφηθεί το νερό και γλίστραγε περισσότερο. Το πρόγραμμα που μας έδωσε η διοργάνωση τηρήθηκε κατά γράμμα χωρίς ιδιαίτερες καθυστερήσεις κάτι που ήταν πολύ σημαντικό.
Οι περισσότεροι συναθλητές και φίλοι κατέφθασαν την Παρασκευή (20.06) ,έκαναν το check in, είδαν τις διαδρομές και το βράδυ παρακολουθήσαμε όλοι μαζί το race briefing .Eπίσης έγινε η καθιερωμένη «επιδρομή» στο pasta party! Την ημέρα του αγώνα έφτασαν και οι τελευταίοι αθλητές και αμέσως ξεκίνησαν το ζέσταμα πριν την εκκίνηση. Όλα ήταν έτοιμα, με αθλητές, κριτές , φωτογράφους , εθελοντές ,ναυαγοσώστες ,δημοσιογράφους και φυσικά θεατές να περιμένουν την εκκίνηση.
ΚΟΡΝΑ και ο αγώνας ξεκινάει! Αυτή τη φορά αγωνιζόμουν με την κατηγορία των επαγγελματιών αθλητών (PRO ), σαν το αντίστοιχο των elite δηλαδή στους αγώνες την παγκόσμιας ομοσπονδίας.
Βρισκόμασταν μερικά μέτρα πιο μπροστά οπότε προσπάθησα από την αρχή του κολυμπιού να πάρω προβάδισμα και να γλιτώσω από την «μάχη» πιο πίσω..Η στάθμη της λίμνης φέτος ήταν χαμηλότερη και άλλαζε σημαντικά την είσοδο και έξοδο απ το νερό αλλά και κάποια κομμάτια που ήταν πιο ρηχά η βάθαιναν απότομα.
Πολύ γρήγορα με έφτασαν οι δυο κορυφαίοι έλληνες αθλητές Γ. Δρυμωνάκος και Κ. Χατζηγεωργίου που αγωνίζονταν στις σκυταλοδρομίες με τις ομάδες τους. «Κρύφτηκα» πίσω τους ωστέ να έχω καλό ρυθμό χωρίς ιδιαίτερη κούραση. Ολοκληρώνοντας τον πρώτο από τους δυο γύρους εξερχόμασταν από το νερό, περάσαμε μέσα από την αψίδα και συνεχίσαμε για τον δεύτερο γύρο.
Ήξερα ότι οι τριαθλητές της κατηγορίας PRO δεν είναι ιδιαίτερα γρήγοροι στο κολύμπι και έτσι και φέτος πήρα ένα προβάδισμα ολοκληρώνοντας και τον δεύτερο γύρο. Συνολικά η διαδρομή ήταν περίπου 200 μέτρα μεγαλύτερη αναλογικά με τον χρόνο που κάναμε.
Τρέξιμο στη ζώνη αλλαγής ,ποδήλατο και ξεκινάμε για το ποδήλατο στο βουνό. Αυτό είναι το κέντρο βάρους σε αυτούς τους αγώνες. Φέτος είχαν προστεθεί κάποια μονοπάτια ώστε να αυξήσουν το χρόνο του ποδηλάτου και την δυσκολία του. Προσωπικά με δυσκόλεψαν τα πρώτα ανηφορικά μονοπάτια γιατί δεν είχα προλάβει να προσαρμοστώ από το κολύμπι. Ξεκίναγε η διαδρομή με ανηφόρα, κάποια εύκολα μονοπάτια και στη συνέχεια περισσότερη ανηφόρα με δασικό και κατ ευθείαν το μονοπάτια. Εκεί αντιμετωπίζαμε το ρίσκο του καβαλάω- ξεκαβαλάω.
Εκ του αποτελέσματος πιστεύω ότι έπρεπε να είχα δώσει περισσότερη προσοχή στα τεχνικά κομμάτια γιατί εκεί υστερούσα έναντι των υπολοίπων PRO. Ενώ από άποψη δύναμης και αντοχής ακολουθούσα ,στα τεχνικά τους έχασα. Ευτυχώς είναι κάτι που δεν απαιτεί τόσο χρόνο για να βελτιωθεί όσο τα άλλα και δεδομένου ότι προτιμώ το mtb από την κούρσα, είναι κάτι που με χαροποιεί ιδιαίτερα!
Σε γενικές γραμμές σαν διαδρομή δεν ήταν δύσκολη ,όπως αυτά που βλέπουμε σε αγώνας cross country mountain. Άπλα δεν ήταν και τόσο «παιδική» όπως θα περίμεναν κάποιοι λόγω mtb μέσα σε τρίαθλο.
Το τρέξιμο ήταν αυτό που , παραδόξως , ευχαριστήθηκα περισσότερο σε αυτό τον αγώνα. Η διαδρομή παρόμοια με την περσινή με προσθήκη περίπου 500 μέτρων παραπάνω. Συνεχής εναλλαγές σε τοπία και μονοπάτια μέσα στη «ζούγκλα» σε παροτρύνουν να συνεχίσεις και να μην σκέφτεσαι τον πόνο από την κούραση. Τελικά το ολοκλήρωσα 7 λεπτά γρηγορότερα από πέρυσι .
Ενώ ξεκίνησα με πόνους στην κοιλιά, στον δεύτερο γύρο ένιωσα καλύτερα και κατάφερα να περάσω δυο από τους αθλητές που με είχαν περάσει και να τερματίσω στην 7η θέση της γενικής κατάταξης , 6ος από τους επαγγελματίες και πρωταθλητής Ελλάδος. Ήταν η πρώτη φορά που διεξάγεται πανελλήνιο πρωτάθλημα σε cross triathlon και είναι ευχή όλων να καθιερωθεί σαν θεσμός.
Αυτά που κρατάω όμως από τον αγώνα αυτό είναι η δυνατότητα που έχω να ανταγωνιστώ τόσο μεγάλους αθλητές μέσα στην πατρίδα μου με ελάχιστα έξοδα, που είναι πάρα πολύ βασικό για μένα καθώς δεν έχω την οικονομική δυνατότητα να βρίσκομαι συχνά στο εξωτερικό για αγώνες, αλλά αντιμετώπιση από τους συναθλητές μου στον αγώνα. Όχι μόνο μου άνοιγαν χώρο για να προσπεράσω αλλά οι περισσότεροι μου έδιναν κουράγιο και με εμψύχωναν να συνεχίσω δυνατά, ενώ και οι ίδιοι ήταν καταβεβλημένοι! Αυτό για μένα μετράει πάρα πολύ και θέλω από εδώ να τους ευχαριστήσω πάρα πολύ όλους!
Εις το επανιδέιν του χρόνου
για να ζήσουμε περισσότερο… πόνο!
Ο Γρηγόρης Σουβατζόγλου στέφθηκε πρωταθλητής Ελλάδος το 2013 στο τρίαθλο, ενώ φέτος κατέκτησε τη δεύτερη θέση. Το περασμένο Σάββατο (21.06) αγωνίστηκε στο XTERRA GREECE κατακτώντας την 6η θέση στην επαγγελματική κατηγορία (PRO), ενώ παράλληλα κατέκτησε το πρώτο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα cross-triathlo
Για πολλούς από εμάς ο καλύτερος αγώνας τριάθλου που γίνεται στην Ελλάδα. Συνδυάζει το πανέμορφο τοπίο της λίμνης, που αγκαλιάζεται από πυκνό δάσος και τη μαγευτική θέα με τα γύρω βουνά. Σε αυτό το μέρος λοιπόν διεξάγεται ο αγώνας που και φέτος περιμέναμε πλήθος κόσμου να έθει να δει, αλλά και να αγωνιστεί.
Ο αγώνας διεξήχθη το Σάββατο (21.06) στις 11.15 το πρωί. Μαζί με τον συναθλητή και φίλο μου Davide φτάσαμε από την Πέμπτη (19.06) για να δούμε τις αλλαγές που είχαν κάνει οι διοργανωτές στα μονοπάτια για τις διαδρομές του ποδηλάτου και του τρεξίματος. Οι περισσότεροι εκ των επαγγελματιών αθλητών ήταν ήδη μια εβδομάδα εκεί και προπονούνταν σε καθημερινή βάση! Η σηματοδότηση ήταν φέτος παραδειγματική και από νωρίς τοποθετημένη ώστε να μπορέσεις να την μάθεις και να μην πας τελευταία στιγμή ψάχνοντας..
Ο καιρός ιδανικός για αγώνα, χωρίς πολύ ζέστη και με ελαφριά βροχή που έδινε μεγαλύτερη πρόσφυση στο χώμα. Αυτό λίγο με μπέρδεψε γιατί το Σάββατο είχε ήδη απορροφηθεί το νερό και γλίστραγε περισσότερο. Το πρόγραμμα που μας έδωσε η διοργάνωση τηρήθηκε κατά γράμμα χωρίς ιδιαίτερες καθυστερήσεις κάτι που ήταν πολύ σημαντικό.
Οι περισσότεροι συναθλητές και φίλοι κατέφθασαν την Παρασκευή (20.06) ,έκαναν το check in, είδαν τις διαδρομές και το βράδυ παρακολουθήσαμε όλοι μαζί το race briefing .Eπίσης έγινε η καθιερωμένη «επιδρομή» στο pasta party! Την ημέρα του αγώνα έφτασαν και οι τελευταίοι αθλητές και αμέσως ξεκίνησαν το ζέσταμα πριν την εκκίνηση. Όλα ήταν έτοιμα, με αθλητές, κριτές , φωτογράφους , εθελοντές ,ναυαγοσώστες ,δημοσιογράφους και φυσικά θεατές να περιμένουν την εκκίνηση.
ΚΟΡΝΑ και ο αγώνας ξεκινάει! Αυτή τη φορά αγωνιζόμουν με την κατηγορία των επαγγελματιών αθλητών (PRO ), σαν το αντίστοιχο των elite δηλαδή στους αγώνες την παγκόσμιας ομοσπονδίας.
Βρισκόμασταν μερικά μέτρα πιο μπροστά οπότε προσπάθησα από την αρχή του κολυμπιού να πάρω προβάδισμα και να γλιτώσω από την «μάχη» πιο πίσω..Η στάθμη της λίμνης φέτος ήταν χαμηλότερη και άλλαζε σημαντικά την είσοδο και έξοδο απ το νερό αλλά και κάποια κομμάτια που ήταν πιο ρηχά η βάθαιναν απότομα.
Πολύ γρήγορα με έφτασαν οι δυο κορυφαίοι έλληνες αθλητές Γ. Δρυμωνάκος και Κ. Χατζηγεωργίου που αγωνίζονταν στις σκυταλοδρομίες με τις ομάδες τους. «Κρύφτηκα» πίσω τους ωστέ να έχω καλό ρυθμό χωρίς ιδιαίτερη κούραση. Ολοκληρώνοντας τον πρώτο από τους δυο γύρους εξερχόμασταν από το νερό, περάσαμε μέσα από την αψίδα και συνεχίσαμε για τον δεύτερο γύρο.
Ήξερα ότι οι τριαθλητές της κατηγορίας PRO δεν είναι ιδιαίτερα γρήγοροι στο κολύμπι και έτσι και φέτος πήρα ένα προβάδισμα ολοκληρώνοντας και τον δεύτερο γύρο. Συνολικά η διαδρομή ήταν περίπου 200 μέτρα μεγαλύτερη αναλογικά με τον χρόνο που κάναμε.
Τρέξιμο στη ζώνη αλλαγής ,ποδήλατο και ξεκινάμε για το ποδήλατο στο βουνό. Αυτό είναι το κέντρο βάρους σε αυτούς τους αγώνες. Φέτος είχαν προστεθεί κάποια μονοπάτια ώστε να αυξήσουν το χρόνο του ποδηλάτου και την δυσκολία του. Προσωπικά με δυσκόλεψαν τα πρώτα ανηφορικά μονοπάτια γιατί δεν είχα προλάβει να προσαρμοστώ από το κολύμπι. Ξεκίναγε η διαδρομή με ανηφόρα, κάποια εύκολα μονοπάτια και στη συνέχεια περισσότερη ανηφόρα με δασικό και κατ ευθείαν το μονοπάτια. Εκεί αντιμετωπίζαμε το ρίσκο του καβαλάω- ξεκαβαλάω.
Εκ του αποτελέσματος πιστεύω ότι έπρεπε να είχα δώσει περισσότερη προσοχή στα τεχνικά κομμάτια γιατί εκεί υστερούσα έναντι των υπολοίπων PRO. Ενώ από άποψη δύναμης και αντοχής ακολουθούσα ,στα τεχνικά τους έχασα. Ευτυχώς είναι κάτι που δεν απαιτεί τόσο χρόνο για να βελτιωθεί όσο τα άλλα και δεδομένου ότι προτιμώ το mtb από την κούρσα, είναι κάτι που με χαροποιεί ιδιαίτερα!
Σε γενικές γραμμές σαν διαδρομή δεν ήταν δύσκολη ,όπως αυτά που βλέπουμε σε αγώνας cross country mountain. Άπλα δεν ήταν και τόσο «παιδική» όπως θα περίμεναν κάποιοι λόγω mtb μέσα σε τρίαθλο.
Το τρέξιμο ήταν αυτό που , παραδόξως , ευχαριστήθηκα περισσότερο σε αυτό τον αγώνα. Η διαδρομή παρόμοια με την περσινή με προσθήκη περίπου 500 μέτρων παραπάνω. Συνεχής εναλλαγές σε τοπία και μονοπάτια μέσα στη «ζούγκλα» σε παροτρύνουν να συνεχίσεις και να μην σκέφτεσαι τον πόνο από την κούραση. Τελικά το ολοκλήρωσα 7 λεπτά γρηγορότερα από πέρυσι .
Ενώ ξεκίνησα με πόνους στην κοιλιά, στον δεύτερο γύρο ένιωσα καλύτερα και κατάφερα να περάσω δυο από τους αθλητές που με είχαν περάσει και να τερματίσω στην 7η θέση της γενικής κατάταξης , 6ος από τους επαγγελματίες και πρωταθλητής Ελλάδος. Ήταν η πρώτη φορά που διεξάγεται πανελλήνιο πρωτάθλημα σε cross triathlon και είναι ευχή όλων να καθιερωθεί σαν θεσμός.
Αυτά που κρατάω όμως από τον αγώνα αυτό είναι η δυνατότητα που έχω να ανταγωνιστώ τόσο μεγάλους αθλητές μέσα στην πατρίδα μου με ελάχιστα έξοδα, που είναι πάρα πολύ βασικό για μένα καθώς δεν έχω την οικονομική δυνατότητα να βρίσκομαι συχνά στο εξωτερικό για αγώνες, αλλά αντιμετώπιση από τους συναθλητές μου στον αγώνα. Όχι μόνο μου άνοιγαν χώρο για να προσπεράσω αλλά οι περισσότεροι μου έδιναν κουράγιο και με εμψύχωναν να συνεχίσω δυνατά, ενώ και οι ίδιοι ήταν καταβεβλημένοι! Αυτό για μένα μετράει πάρα πολύ και θέλω από εδώ να τους ευχαριστήσω πάρα πολύ όλους!
Εις το επανιδέιν του χρόνου
για να ζήσουμε περισσότερο… πόνο!
Ο Γρηγόρης Σουβατζόγλου στέφθηκε πρωταθλητής Ελλάδος το 2013 στο τρίαθλο, ενώ φέτος κατέκτησε τη δεύτερη θέση. Το περασμένο Σάββατο (21.06) αγωνίστηκε στο XTERRA GREECE κατακτώντας την 6η θέση στην επαγγελματική κατηγορία (PRO), ενώ παράλληλα κατέκτησε το πρώτο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα cross-triathlo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου